روشهای افزایش امنیت سرور

در این مقاله از مرکز آپلود فایل لینکلیک به افزایش امنیت سرورها میپردازیم؛ با ما همراه باشید…

افزایش امنیت سرور یکی از مهم‌ترین اقداماتی است که مدیران سیستم باید به صورت دائم به آن توجه داشته باشند تا از نفوذ و حملات احتمالی جلوگیری کنند. در این راستا، چندین روش وجود دارد که برخی از آن‌ها عبارتند از:

1. به‌روزرسانی دائمی سیستم‌عامل و نرم‌افزارها: اطمینان از اینکه تمامی نرم‌افزارهای موجود بر روی سرور به آخرین نسخه به‌روز شده‌اند.

2. استفاده از رمزهای عبور قدرتمند و تغییر دوره‌ای آن‌ها: پیچیدگی و ترکیبی بودن رمزها از جمله حروف کوچک و بزرگ، اعداد و کاراکترهای خاص.

3. اعمال سیاست‌های دسترسی کمترین دسترسی لازم (Least Privilege ) : دادن دسترسی‌های مورد نیاز برای کاربران و برنامه‌ها به جزئی‌ترین سطح ممکن.

4. استفاده از فایروال و تنظیم قوانین دقیق برای فیلتر کردن ترافیک ورودی و خروجی.

5. پیاده‌سازی  (IDS/IPS )سیستم‌های تشخیص و پیشگیری از نفوذ) برای شناسایی تلاش‌های مشکوک و جلوگیری از آن‌ها.

6. رمزنگاری اطلاعات حساس مانند اطلاعات کاربران و دیتابیس‌ها.

7. پیکربندی درست سرویس‌ها و بستن پورت‌های غیرضروری.

8. ایجاد سیستم پشتیبان گیری منظم و قابل اعتماد برای بازیابی اطلاعات در صورت حمله.

9. آموزش کارمندان در زمینه تهدیدات امنیتی و روش‌های جلوگیری از حملات فیشینگ و سایر تهدیدات اینترنتی.

10. استفاده از سخت‌افزار امنیتی مانند (HSM)  ماژول‌های امنیتی سخت‌افزاری) برای مدیریت کلیدهای رمزنگاری.

11. ممیزی و بررسی دوره‌ای سیستم‌های امنیتی و لاگ‌ها برای شناسایی الگوهای مشکوک.

12. اجرای اصول مدیریت پچ‌ها برای اطمینان از اینکه تمام بروزرسانی‌ها به طور منظم اعمال می‌شوند.

13. استفاده از احراز هویت چند مرحله‌ای  : (MFA) اضافه کردن لایه‌های اضافی احراز هویت برای ورود به سیستم‌ها و دسترسی به داده‌ها.

14. محدود کردن دسترسی فیزیکی به سرورها: فقط افراد مجاز و ضروری باید قادر به دسترسی فیزیکی به سرورها باشند.

15. انجام آزمایش‌های نفوذ  : (Penetration Testing) به طور دوره‌ای و با کمک افراد متخصص، سعی در شناسایی نقاط ضعف سیستم قبل از استفاده از آن‌ها توسط مهاجمین.

16. کنترل دسترسی‌های مدیریتی: استفاده از سیاست‌های کنترلی دقیق برای دسترسی‌های root و مدیریتی و کنترل رفتار کاربران با این دسترسی‌ها.

17. راه‌اندازی سیستم‌های تجزیه و تحلیل وقایع و لاگ‌ها  (SIEM)  : جهت تجزیه و تحلیل داده‌های درونی و شناسایی فعالیت‌ها و مشکلات امنیتی.

18. اصلاح پیکربندی‌های پیش‌فرض: بسیاری از محصولات نرم‌افزاری با تنظیمات پیش‌فرضی عرضه می‌شوند که ممکن است از نظر امنیتی مناسب نباشند. تغییر این تنظیمات به تنظیمات سفارشی امن‌تر الزامی است.

19. مجزا سازی شبکه: ایجاد شبکه‌های مجزا برای سرویس‌ها و بخش‌های مختلف تا در صورت نفوذ به یک بخش، تمام شبکه در معرض خطر قرار نگیرد.

20. برقراری QoS و مدیریت پهنای باند: برای جلوگیری از حملات انکار سرویس  (DoS) یا حملات توزیع شده انکار سرویس (DDoS).

21. پیاده‌سازی سیستم‌های مانیتورینگ فعال: برای داشتن دید بر زنده‌ی اینترنت و مانیتور کردن وضعیت سرورهای در حال اجرا.

22. مدیریت وضعیت فیزیکی مراکز داده: این موضوع شامل کنترل دما و رطوبت، و همچنین اطمینان از داشتن سیستم‌های برق اضطراری و سیستم‌های آتش خاموش کن می‌شود.

23. استفاده از سیستم‌های تأیید اعتبار و صدور گواهی‌نامه‌های الکترونیکی به منظور اطمینان از اعتبار افراد و دستگاه‌هایی که با سرور ارتباط برقرار می‌کنند.

24. مستندسازی و رویه‌سازی امنیتی: داشتن مستندات دقیق و رویه‌های واکنش در صورت بروز مشکلات امنیتی که کلیه پرسنل باید از آن‌ها پیروی کنند.

توجه و اجرای این اقدامات به صورت مستمر و همچنین ارزیابی و بهبود مداوم روش‌های امنیتی از اهمیت بالایی برخوردار است. هر چقدر سرور و داده‌های موجود بر روی آن حساس‌تر باشند، نیاز به رویکردهای پیشرفته‌تر و سایبری امنیتی بیشتری است.

اتفاقایی که باعث میشه سرور خراب بشه

خرابی سرور می‌تواند به علل متنوعی روی دهد و معمولاً بر اثر مجموعه‌ای از فاکتورهای فیزیکی، نرم‌افزاری و خارجی رخ می‌دهد. در اینجا به چند مورد عمده اشاره می‌کنم:

 فاکتورهای فیزیکی:

1. نوسانات برق – شوک‌های الکتریکی ناشی از قطع و وصل شدن ناگهانی برق یا نوسانات ولتاژ.

2. خرابی سخت‌افزار – خرابی اجزای فیزیکی نظیر هارد دیسک‌ها، مادربورد، حافظه‌ها و منبع تغذیه.

3. آسیب فیزیکی – آسیب‌هایی که در اثر زلزله، سیل، آتش‌سوزی و دیگر بلایای طبیعی یا انسان‌ساز رخ می‌دهند.

4. دما و رطوبت نامناسب – شرایط محیطی نامناسب می‌تواند منجر به افزایش دما و خرابی اجزای داخلی شود.

5. گرد و غبار و آلودگی – می‌تواند منجر به خرابی و کاهش عملکرد تجهیزات شود.

 نرم‌افزاری و سیستم‌عامل:

1. نرم‌افزارهای معیوب – باگ‌ها و اشکالات نرم‌افزاری موجود در سیستم‌عامل لینوکس یا نرم‌افزارهای کاربردی.

2. ویروس‌ها و بدافزارها – که می‌توانند سیستم را آلوده و بخش‌هایی از آن را دچار اختلال کنند.

3. بروزرسانی‌های ناسازگار – که ممکن است باعث تداخل یا خرابی سیستم شود.

 شبکه و ترافیک:

1. حملات سایبری – نظیر حملات انکار سرویس (DDoS )که می‌تواند منابع سرور را به طور کامل اشغال کند.

2. ترافیک بیش از حد – می‌تواند منجر به اشباع شدن پهنای باند و منابع سرور شود.

3. پیکربندی شبکه نامناسب – که می‌تواند اختلالاتی در دسترسی به سرور ایجاد کند.

 سایر علل:

1. خطای انسانی – مانند پاک کردن فایل‌های حیاتی یا اشتباه در پیکربندی سیستم‌ها.

2. شکست در استراتژی پشتیبان‌گیری – که می‌تواند منجر به از دست رفتن داده‌ها شود.

 مسائل مدیریتی و سرویسی:

1. کمبود فضای دیسک - زمانی که فضای ذخیره‌سازی پر شود، سرور ممکن است قادر به ذخیره‌سازی داده‌های جدید یا اجرای فرآیندها نباشد.

2. شکست مدیریت پچ‌ها - عدم اعمال به‌روزرسانی‌های امنیتی یا نرم‌افزاری به صورت منظم می‌تواند در دراز مدت پایداری سیستم را به خطر بیندازد.

3. پیکربندی نامناسب سرور - اختلال در تنظیمات می‌تواند باعث شود سرویس‌ها نامناسب اجرا شوند و حتی امکان دارد سیستم را دچار شکست نماید.

 مسائل تولیدکننده‌ای و قطعات یدکی:

1. استفاده از قطعات تقلبی یا بی‌کیفیت - ممکن است در کوتاه‌مدت عملکرد خوبی داشته باشند اما در بلند مدت ناپایدار و غیرقابل اعتماد باشند.

2. عدم دسترسی به قطعات یدکی مناسب - در صورت خرابی اجزای سرور، جایگزینی فوری لازم است و عدم دسترسی به قطعات جایگزین می‌تواند منجر به توقف فعالیت سرور شود.

3. گارانتی‌ها و پشتیبانی فنی ناکافی - عدم پشتیبانی کافی از سوی تولیدکنندگان سخت‌افزار می‌تواند در زمان نیاز به حمایت فنی مشکل‌ساز شود.

 محیط و امنیت:

1. عدم وجود زیرساخت‌های امنیت فیزیکی - مانند چیدمان مناسب، کنترل دسترسی و سیستم‌های نظارتی در مراکز داده که از عوامل خطرساز محافظت می‌کنند.

2. حملات محیطی - مانند ویروس‌ها و بدافزارهایی که از طریق شبکه و سایر سیستم‌ها وارد می‌شوند.

3. خطرات حین حمل و نقل - در صورت انتقال فیزیکی سرورها، لرزش‌ها، ضربه‌ها و شرایط نامناسب می‌تواند آسیب‌رسان باشد.

 عملیات و کاربرد:

1. خطاهای نرم‌افزاری کاربردی - که در اثر برنامه نویسی نادرست یا پیکربندی‌های غلط رخ می‌دهند.

2. بروز رسانی‌های ناگهانی و بدون برنامه‌ریزی - که ممکن است باعث خرابی‌های سیستمی و ناسازگاری‌ها شود.

3. عدم برنامه‌ریزی ظرفیت - نداشتن منابع کافی برای پاسخ به تقاضاهای در حال گسترش و افزایش بار کاری.

به منظور جلوگیری از خرابی سرورها و حفظ پایداری و دسترس‌پذیری شبکه، شرکت‌ها و سازمان‌ها باید دارای برنامه‌ریزی مناسب برای نگهداری و مانیتورینگ دائمی سیستم‌های خود، آمادگی برای مقابله با مشکلات احتمالی، و ایجاد سیستم‌های امنیتی مؤثر باشند.

تهیه شده در آپلود فایل لینکلیک