تهیه شده توسط: آپلود فایل لینکلیک، بهترین فضای ابری

Ø   چرا بعضی کشورها دسترسی به اینترنت را محدود می‌کنند؟

اینترنت یکی از قدرتمندترین وسایل ارتباطی و اطلاع‌رسانی در دنیای امروز است. با استفاده از اینترنت، ما می‌توانیم به صورت آنلاین با دیگران صحبت کنیم، به سایت‌های مختلف دسترسی پیدا کنیم، فایل‌های رسانه‌ای را دانلود یا استریم کنیم، خبرهای روز را بخوانیم و حتی در فعالیت‌های سیاسی یا اجتماعی شرکت کنیم.

اما در بعضی کشورها، دولت‌ها تلاش می‌کنند که دسترسی به اینترنت را برای شهروندان خود محدود یا سانسور کنند. علل مختلفی برای این کار وجود دارد، اما به طور کلی، دولت‌های سانسورگر به دلایل زیر عمل می‌کنند:

1.     کنترل اطلاعات:  دولت‌های سانسورگر نمی‌خواهند که شهروندان خود به منابع خارجی درباره خودشان، سیستم حکومتی یا وضعیت کشورشان دسترسی پیدا کنند. آن‌ها تلاش می‌کنند که فقط نظرات و خبرهای مناسب و مطلوب خود را به شهروندان منتقل کنند و هرگونه نقض یا اعتراض را سرکوب کنند.

2.     حفظ امنیت:  دولت‌های سانسورگر معمولاً نگران هستند که شبکه‌های اینترنت به عنوان یک رسانه برای فعالان، گروه‌های مخالف یا حامیان حقوق بشر استفاده شود. آن‌ها سعی می‌کنند که فعالیت‌های آنلاین را نظارت، جاسوسی یا جلوگیری کنند و هویت و مکان فردی که از اینترنت برای اهداف ضددولتی استفاده می‌کند را شناسایی کنند.

3.     حفظ ارزش‌ها:  دولت‌های سانسورگر گاهی اوقات بهانه می‌گیرند که برخی محتواهای اینترنتی با فرهنگ، دین، اخلاق یا قوانین کشورشان سازگار نیستند. آن‌ها ممکن است سایت‌هایی را که حاوی مطالب سیاسی، اجتماعی، جنسی، خشونت‌آمیز یا مذهبی هستند را مسدود یا فیلتر کنند.


** مطالب دیگر

- پرسرعت ترین اینترنت های جهان (کشورها)
- آپلود فایل
- هاست دانلودت رو بنداز بره

 

Ø   چگونه دولت‌ها دسترسی به اینترنت را محدود می‌کنند؟

دولت‌های سانسورگر از روش‌های مختلفی برای محدود کردن دسترسی به اینترنت استفاده می‌کنند. 

بعضی از این روش‌ها شامل موارد زیر هستند:

·       مسدود کردن سایت‌ها:  دولت‌ها ممکن است سایت‌های خاصی را که با منافع یا سیاست‌های خود در تضاد هستند را به صورت کامل یا جزئی مسدود کنند. برای این کار، آن‌ها ممکن است از روش‌هایی مانند فیلترینگ  DNS، بلاک کردن آدرس  IP، فیلترینگ URL یا حذف صفحات از نتایج جستجو استفاده کنند.

·       محدود کردن پهنای باند:  دولت‌ها ممکن است سرعت دسترسی به اینترنت را برای شهروندان خود کاهش دهند تا استفاده از خدمات آنلاین را دشوار یا ناممکن کنند. برای این کار، آن‌ها ممکن است از روش‌هایی مانند تحلیل ترافیک، شکست دادن پروتکل‌ها یا تغییر دادن تنظیمات شبکه استفاده کنند.

·       قطع کردن شبکه:  دولت‌ها ممکن است در شرایط خاص یا بحرانی، دسترسی به اینترنت را به صورت کامل یا جزئی قطع کنند. برای این کار، آن‌ها ممکن است از روش‌هایی مانند فرمان دادن به ارائه دهندگان خدمات اینترنت، تخریب زیرساخت‌های شبکه یا تغییر دادن تنظیمات DNS استفاده کنند.

·       جریمه کردن کاربران:  دولت‌ها ممکن است برای جلوگیری از استفاده نامطلوب از اینترنت، قوانین و مقرراتی را وضع کنند که در صورت نقض آن‌ها، کاربران را با جرایمی مانند جزای نقدی، حبس، شکنجه یا اعدام مواجه کنند. برای این کار، آن‌ها ممکن است از روش‌هایی مانند نظارت بر فعالیت‌های آنلاین، جمع آوری داده‌های شخصی یا تشخیص چهره استفاده کنند.

 

Ø   کدام کشورها بیشترین محدودیت دسترسی به اینترنت را کرده‌اند؟

براساس گزارش سال 2023 سازمان  Freedom House، کشورهای زیر در لیست سیاه قرار گرفته‌اند و به عنوان محدود ترین اینترنت های جهان شناخته شده‌اند:

o      چین:  چین دارای قوی ترین و پیچیده ترین سانسور در جهان است. دولت چین با استفاده از سیستم پارچین  (Great Firewall)، سایت‌های محبوب و پرطرفدار مانند گوگل، فیس بوک، توئیتر، یوتیوب و ویکی پدیا را مسدود کرده است. همچنین دولت چین از فعالان حقوق بشر، خبرنگاران و منتقدان خود بازداشت، شکنجه و حبس می‌کند.

o      ایران:  ایران نیز دارای سانسور شدید و گسترده از اینترنت است. دولت ایران با استفاده از ساماندهی (National Information Network)، سایت‌های خارجی را فیلتر یا قطع می‌کند و سرویس‌های خود را به شهروندان عرضه می‌کند. همچنین دولت ایران از فعالان سیاسی، مذهبی و جامعه مدنی بازجویی، تعقیب و محکوم می‌کند.

o      ترکمنستان:  ترکمنستان نیز دارای سانسور شدید و جامع از اینترنت است. دولت ترکمنستان با استفاده از شرکت مخابراتی ترکمن تلکام  (Turkmen Telecom)، تقریباً تمام سایت‌های خارجی را مسدود کرده است و فقط سایت‌های دولتی را به شهروندان عرضه می‌کند. همچنین دولت ترکمنستان از فعالان سیاسی، مذهبی و جامعه مدنی بازجویی، تعقیب و محکوم می‌کند.

 

 

 

 

Ø   چگونه می‌توان از سانسور اینترنت عبور کرد؟

برخلاف تلاش‌های دولت‌های سانسورگر، همواره راه‌هایی برای عبور از سانسور اینترنت وجود دارد. 

بعضی از این راه‌ها شامل موارد زیر هستند:

ª    استفاده از VPN:  VPN یا شبکه خصوصی مجازی (Virtual Private Network) یک روش است که با استفاده از آن، می‌توان به صورت پنهان و امن به شبکه‌های خارجی دسترسی پیدا کرد. با استفاده از VPN، می‌توان آدرس IP خود را پنهان کرد و به عنوان یک کاربر در یک کشور دیگر شناسایی شد. همچنین می‌توان داده‌های خود را با استفاده از رمزگذاری از دسترس دولت‌های سانسورگر در امان نگه داشت.

ª    استفاده از پروکسی:  پروکسی یا واسط (Proxy) یک روش است که با استفاده از آن، می‌توان به صورت غیرمستقیم به سایت‌های مسدود شده دسترسی پیدا کرد. با استفاده از پروکسی، می‌توان درخواست خود را به یک سرور در یک کشور دیگر فرستاد و پاسخ را از طریق آن دریافت کرد. بدین ترتیب، می‌توان فیلترینگ DNS یا IP را دور زد.

ª    استفاده از تور:  تور یا شبکه پیاز (Tor) یک روش است که با استفاده از آن، می‌توان به صورت بسیار پنهان و امن به اینترنت دسترسی پیدا کرد. با استفاده از تور، می‌توان درخواست خود را از طریق چندین سرور مخفی و تصادفی فرستاد و پاسخ را از طریق همان مسیر دریافت کرد. بدین ترتیب، می‌توان هویت و مکان خود را از دولت‌های سانسورگر پنهان کرد.

 

Ø   نتیجه گیری

دسترسی به اینترنت یکی از حقوق بنیادین بشر است که باید به همه افراد تضمین شود. اما متاسفانه، در بعضی کشورها، دولت‌ها با استفاده از روش‌های مختلف، دسترسی به اینترنت را برای شهروندان خود محدود یا سانسور می‌کنند. این کار نه تنها حق آزادی بیان و دسترسی به اطلاعات را نقض می‌کند، بلکه باعث جلوگیری از پیشرفت علمی، فرهنگی و اقتصادی کشور می‌شود. لذا، باید تلاش کرد که با استفاده از راه‌های عبور از سانسور اینترنت، به شبکه جهانی دسترسی پیدا کرد و با دنیای بیرون در تماس بود.